Orijinal adı: Le Liseur du 6 h 27
Yazar: Jean-Paul Didierlaurent
Çevirmen: Aysel Bora
İlk yayınladığı sene: 2014
Yayınevi: Can Yayınları (2. Baskı Ocak 2018)
Sayfa sayısı: 133
ISBN: 978-975-07-3547-9
Bana kim tavsiye etti bu romanı ya da nerede gördüm, duydum da aldım bilmiyorum ama iyi ki almış, iyi ki okumuşum "6.27 Treni"ni... Uzun zamandır içimi bu kadar ısıtan, bana kendimi bu kadar iyi hissettirten bir roman okumamıştım.
Yazar Jean-Paul Didierlaurent ülkemizde çok tanınan bir isim olmasa da, öykü kitaplarıyla iki kere Uluslararası Hemingway Ödülü kazanmış, bu romanı ile de 2015'te Cézam Edebiyat Ödülü'ne layık görülmüş usta bir kalem.
Bu roman, yazarın da ifade ettiği gibi aslında bir tür "kelime ve okuma sevgisi deklarasyonu". Romanın tüm karakterleri, bir şekilde kelimelerle, kitaplarla içiçe geçmiş bir yaşam sürüyorlar. Ama son derece sıradan yaşamlar, son derece farkedilmeyen, son derece görünmez, görülmek istenmez yaşamlar onlarınki... Yanlarından geçtiğinizde farketmeyeceğiniz bu sıradan insanların yaşamlarının sıradanlığı içinde, insanın içini ısıtan, insana umut veren güzellikler tomurcuk veriyor kitabın sayfalarında ilerledikçe...
Romanın konusunu yazmayacağım sizlere, çünkü konu, dediğim gibi, sıradan insanların sıradan yaşamları... Romanı güzel kılan ise, bu sıradanlığın içindeki güzellikleri ve umudu ortaya çıkarması ve bunu hiç zorlamayan ama özenli bir üslupla okura sunması..
Öte yandan, biz Türk okurlar için, bu kitabı bu kadar başarılı kılan çevirmen Aysel Bora'yı da ayrıca tebrik etmek gerekiyor. Sözcüklere dayalı bir örgüsü olan bu romanı, Fransızca'daki uyumu bozmadan aktarabilmiş olması gerçekten takdire şayan.
Şu sıralar şöyle gönlüm şenlensin, biraz umutlanayım diyorsanız, hemen koşun bu kitabı alıp okuyun... Hayat size daha güzel gelecek, emin olun...
Bu kitabı satın almak isterseniz burayı tıklayınız
